Гаворачы аб наркаманіі, нельга не ўлічваць грамадскае меркаванне, якое склалася вакол прэпаратаў яе выклікаюць. Да прыкладу, калі абмяркоўваецца СНІД, няма чалавека, які б ставіўся да гэтага захворвання лаяльна. Хай не ўсё засцерагаюцца падчас палавых сувязяў, але дакладна ніхто не хоча захварэць Снідам. З наркотыкамі ўсё не так адназначна. Пагаворым у гэтым артыкуле пра стаўленне да наркаманіі моладзі і юнацтва.
Тое, што наркаманія нясе бяды, пра тое ведаюць усе
Стаўленне да наркаманіі не можа быць станоўчым. Людзі не жадаюць прымаць тых, хто дрэнна выглядае ці нясе небяспеку для здароўя. Затое падлеткі вельмі цікаўныя да наркаманіі, так як у гэтым яны бачаць спосаб даказаць што-то грамадству!
Што такое наркотыкі ў вачах грамадства?
Аб тым, што наркотыкі па-сапраўднаму шкодныя, СМІ і мас-медыя сталі казаць зусім нядаўна. Толькі ў апошнія дзесяцігоддзі з'явіліся пазнавальныя перадачы, у якіх свабодныя журналісты зразумелым мовай распавядаюць пра шкоду наркатычных прэпаратаў. Але і гэта не з'яўляецца ісцінай у апошняй інстанцыі. Людзі рознага пакалення па-рознаму ставяцца да наркотыкаў. Што такое наркаманія і наркаманы ведаюць усе – неахайных апусціліся людзей бачыў кожны на вуліцах горада. Але тое, што здаровы нармальны чалавек можа стаць такім жа, верыцца з цяжкасцю.
Зразумелая справа, што наркаманія – гэта біч грамадства і ўсе людзі ставяцца да яе негатыўна. Але да наркаманіі вядуць наркотыкі, а вось да гэтых прэпаратаў стаўленне не такое ўжо і адмоўнае. Давайце разгледзім, як да наркотыкаў адносяцца людзі рознага ўзросту і да чаго такое стаўленне можа прывесці.
Стаўленне да наркотыкаў моладзі
Моладзь – людзі прагрэсіўныя. Маладое пакаленне сочыць за культурнымі плынямі Захаду і Усходу, і хутка пераймае ўсё самае моднае і трэндавымі. Наркотыкі вось ужо многія дзесяцігоддзі з'яўляюцца сродкам для пазнання сябе як асобы і перажыванні незвычайных сверхощущений.
Наркотыкі не выклікаюць у большасці моладзі негатыву
Ды, ды, не здзіўляйцеся! Хіпі, сучасныя мысляры і філосафы настойліва рэкамендуюць вырвацца з кайданоў сучаснага свету, а каб гэта зрабіць, нішто не дапаможа лепш, чым наркатычныя прэпараты. Таксама нельга не ўспомніць вытрымкі з біяграфіі Стывена Джобса, куміра моладзі і рэвалюцыянера ў ІТ-тэхналогіях, які не хаваў, што эксперыментаваў з некаторымі прэпаратамі. «Ну ўжо калі такі чалавек спрабаваў, то чым я горш?» – так думае моладзь і зусім не супраць паўдзельнічаць у наркатычных эксперыментах.
Выходзіць, што стаўленне да наркаманіі негатыўнае юнацтва, але да наркотыкаў няма, і нават зусім наадварот. Гэта адбываецца з ўстойлівага перакананні, што «я не такі, са мной такога не здарыцца». Бо Стывен Джобс хоць і спрабаваў што-то, памёр ад раку, а не ад перадазіроўкі? Бо амаль усе вядомыя зоркі, акцёры, спевакі час ад часу расслабляюцца з дапамогай наркотыкаў і не хаваюць гэтага. Чаму ж я, думае кожны, вынікаючы такому прыкладу, буду наркаманам? Разважаючы такім вось чынам, выходзіць, што маладыя людзі зусім не супраць паспрабаваць наркотык.
Наркаманія і грамадства – два паняцці, якія выдатна ўжываюцца адзін з адным. Ніхто не жадае думаць пра залежных людзей, пакуль заўзятым наркаманам не становіцца хто-небудзь з сваякоў або сяброў. Такая сутнасць ўсяго чалавецтва.
Як можна пазбегнуць наркаманіі моладзі?
Няма нічога больш эфектыўнага, чым прафілактыка наркаманіі. Калі чалавек упэўнены ў тым, што наркотык – гэта яд, то ніякія ўгаворы і апавяданні нават знакамітасцяў не прымусяць яго паспрабаваць гэта рэчыва. Хай хоць увесь свет распавядае аб разнастайных перажываннях, чалавек свядомы і асвечаны не спакусіцца.
Падтрымка – гэта вельмі важна для любой сям'і, у якой з'явіўся наркаман.
Прафілактыка наркаманіі павінна ажыццяўляцца з самага ранняга ўзросту, прививая ўстойлівае агіду і негатыў да ўсіх відах наркатычных рэчываў. Пасля 8-10 гадоў на меркаванне дзіцяці дарослыя ўжо не могуць моцна паўплываць, але да гэтага ўзросту маляня падобны да пластилину. Да 5-6 гадоў бацька можа закласці ў падсвядомасць малога любыя ўстаноўкі аб дабро і зло, правільным і няправільным. Але гэта не значыць, што пасля назад дарогі ўжо няма. Наяўную пралом у ведах падлетка пра наркотыкі можна цалкам паспяхова запаўняць настаўнікам у школе, цікавым перадачам і відэа. Асаблівую сілу маюць людзі, карыстаюцца аўтарытэтам у хлопцаў.
Ёсць некалькі моцных і праўдзівых мастацкіх фільмаў аб уплыве наркотыкаў на чалавека. Найбольш ўражлівай карцінай прызнаецца «Рэквіем па мары» Дарена Аранофскі, якая ў жорсткай, але справядлівай манеры распавядае пра тое, што адбываецца з наркаманамі і які лёс ім наканаваны. Стаўленне да наркаманіі дзяцей можна сфармаваць, але зрабіць гэта трэба перш, чым падлетак сустрэне наркагандляра з бясплатным «пачастункам».
Відэа “ФОНД Горад без наркотыкаў”
А вы ўжывалі наркотыкі? Асуджэнне – вось, што вы выпрабоўваеце да залежным людзям? Так думаць няправільна, так як у любы момант наркаманам можа апынуцца ваш дзіця, муж, брат або лепшы сябар.
Высновы
Стаўленне юнацтва да наркаманіі і стаўленне да наркотыкаў – рэчы розныя. Наркаманы (як і наркаманія) выклікаюць агіду, змяшанае з жалем, у той час як наркотыкі прыцягваюць і здаюцца дзвярыма ў тагасветнае вымярэнне. Гэта звязана з тым, што не адзін чалавек не верыць у магчымасць таго, што ён можа стаць наркаманам. Каб выпрацаваць ўстойлівае агіду да наркотыкаў, самым эфектыўным сродкам лічыцца прафілактыка.
